Roosendaal, 14 april 2015. Onlangs ontving RBC onderstaande brief van Albert J. Jansen, oud lid en supporter van RBC:
Beste RBC-ers,
Als klein manneke voetbalde ik op woensdagmiddagen in RBC bij de pupillen en later in de jeugdelftallen op zaterdagen. 's Zondags ging ik op de Luiten naar het eerste elftal kijken. Ik miste geen wedstrijd. Dat is intussen heel lang geleden. Meer dan 50 jaar al. Het was de tijd van Piet van Osta, Piet Bruyninckx, Cees Cools, Cees Vermunt, Theo Lazeroms, Roks, Van Gorp, Van Hal, enz.
Ik ben nog in het bezit van enkele RBC Schakels, de toenmalige uitgave van de supportersvereniging, uit 1960 en 1961. In een ervan word ik in een wedstrijdverslag nog genoemd.
En hoewel ik inmiddels al meer dan 22 jaar geleden naar het midden van het land ben verhuisd, ben ik de club altijd blijven volgen. En alsof ik gevoeld heb, of eigenlijk mijn zoon, want die nodigde mij uit, dat het een historische wedstrijd zou worden, heb ik de (voorlopig) laatste in het betaald voetbal tegen Dordrecht bijgewoond.
Pijn deed het, ziek was ik er van, dat de club failliet moest gaan. En hoewel ik niet alle details ken, vind ik het onbegrijpelijk, dat de Gemeente Roosendaal geen modus heeft kunnen (willen) vinden om de club in stand te houden. RBC was een fantastisch ambassadeur voor de gemeente. Als door relaties naar mijn afkomst werd gevraagd, die zachte "g" bleef natuurlijk, dan was de eerste reactie steevast "Oh Roosendaal, van RBC. Leuke club". Tegenwoordig kent men Roosendaal helaas alleen van negatief nieuws.
Groot was de blijdschap toen de heroprichting een feit was. Fantastisch, mensen met zo'n groot clubhart, die ondanks veel tegenwerking, er volledig voor gaan.
Tot zover de inleiding. Want waar ik eigenlijk naar toe wil is het volgende.
De ouderen onder ons zullen ongetwijfeld nog de Franse voetbalclub Stade de Reims kennen. Stade de Reims werd opgericht in 1911, ongeveer even oud dus als RBC. De club werd diverse malen Frans kampioen. Speelde in de allereerste Europacup I in de finale tegen Real Madrid. Haalde nog een tweede keer de Europacup finale, verloor helaas voor de tweede keer van Real Madrid.
Belandde echter ook in een hele moeilijke periode, die uiteindelijk uitmondde in een faillissement/liquidatie in mei 1992.
Echter al een paar maanden later was de heroprichting een feit. De club begon in de 6de klasse. En hoewel er ook wel eens een minder goed jaar tussen zat hebben de kampioenschappen/promoties er toe geleid, dat de sponsors weer terugkwamen en de club sinds 2002 weer profvoetbal speelt. Sinds 2012 speelt Stade de Reims weer in de hoogste afdeling.
Ik wil maar zeggen, zo kan het ook, laat dit een aanmoediging zijn.
Nog altijd volg ik RBC, zelfs vaak tijdens de wedstrijd via Twitter voor de tussenstanden.
Ouwe liefde roest niet.
Heel veel succes voor de toekomst toegewenst van
Albert J. Jansen.
