Uit de oude doos: RBC landskampioen

RBC's Johan van de Boom (midden) belaagt Elinkwijker Van Tamelen.

ROOSENDAAL - Vandaag is het exact 50 jaar geleden dat RBC kampioen van Nederland werd bij de zondagamateurs. Op 3 juni 1973 pakten de oranjehemden In Utrecht de landstitel tegen Elinkwijk.

Busladingen RBC-supporters waren afgereisd naar de Amsterdamnse Straatweg om getuige te zijn van de apotheose van de Roosendaalse wraak op de KNVB. RBC wilde de voetbalbond laten zien dat zij twee jaar daarvoor ten onrechte uit het betaald voetbal waren gezet. In een rechte lijn ging RBC op haar doel af en richtte eerst een waar slagveld aan in de Tweede Klasse en daarna in de Eerste Klasse, destijds het hoogste amateurniveau in Nederland. Als kampioen van de Eerste Klasse van het district Zuid 1 ging RBC de strijd om de landstitel aan met de andere Eerste Klasse kampioenen Elinkwijk (West 1), Roodenburg (West 2), CEC (Noord), Eilermark (Oost) en Veritas (Zuid 2). Na drie overwinningen kon RBC op de voorlaatste speeldag de landstitel al pakken. En dat lukte. Doordat concurrent Eilermark verloor, hadden de oranjewitten van trainer Kees Vermunt aan een 0-0 gelijkspel genoeg. Ondanks het behaalde kampioenschap zou de KNVB RBC toch niet laten terugkeren naar het profvoetbal. Daar moest RBC nog tien jaar op wachten. Een verslag uit het weekblad Voetbal International:

RBC EERST TITEL, DAN GELD

Doelman Chiel v.d. Meeberg (RBC) plukt de bal, geassisteerd door Tony van Zandvliet.

Utrecht-Leiden: Op ongeveer 50 kilometer afstand knalde Sammy den Os om veertien minuten over vier op zondag 3 juni 1973 het Roosendaalse RBC dan toch nog naar een verdiend landskampioenschap bij de zondagamateurs. Misschien schoot de Roodenburg-aanvoerder RBC ook terug naar het betaalde voetbal, maar dat is voorlopig een open vraag.

RBC was allang weer terug in de kleedkamer na het 0-0 gelijkspel tegen Elinkwijk toen bekend werd dat Eilermark, de laatst overgebleven concurrent in de strijd om de landstitel, verloor door het doelpunt van Sammy niet alleen de wedstrijd tegen Roodenburg, maar ook de laatste kans op de titel.

Het concept dat trainer Kees Vermunt voor de RBC'ers had samengesteld kwam daardoor volledig uit. Zelf spelen op een gelijkspel in Utrecht en dan maar afwachten hoe Eilermark het er in Leiden vanaf zou gaan brengen. Roodenburg deed haar sportieve plicht, de RBC-spelers mochten uit de kleedkamer en op de schouders.

Het Utrechtse Elinkwijk, geen aspiraties voor betaald voetbal, heeft ook haar sportieve plicht vervuld al hadden de Utrechters bij een overwinning op RBC zelf ook nog een vinger in de pap gehouden. Dat was aan het spel duidelijk te merken, want de mannen van de scheidende coach Jan de Bouter drongen RBC van meet af aan in de defensie. Nico Lamaitre, Harry van der Ham, Henk Rijnsoever en vanuit de tweede lijn Wessel van de Bosch (volgend jaar bij Oostende in België) toetsten doelman Chiel van de Meeberg op zijn kwaliteiten.

Frie Nouwens (7) is v.d. Ham en v.d. Bosch te snel af.

Bij RBC moest het opnieuw komen van Louis Verstraten (ook naar België) maar de slungelachtige middenvoor kwam er tegen Erwin Sparendam niet aan te pas. Weliswaar moest Erwin meermalen aan de noodrem trekken, maar onsportief werd de strijd geen moment. Door het aan banden leggen van blonde pijl Verstraten moest het meeste gevaar komen via de vleugels waar technicus Frans Lijmbach (uitsluitend links trappend) en Fred Gillessen voor het meeste gevaar zorgden in de Elinkwijk-defensie. Vooral Gillessen speelde een knappe wedstrijd, hetgeen ook van Frie Nouwens op het middenveld gezegd kon worden. En op dat middenveld overtroefden de Roosendalers meerdere malen hun Utrechtse opponenten, maar door het aanvallend concept van Elinkwijk bestond het Utrechtse middenveld slechts uit aanvoerder Peter Vogelzang en de blonde Peter Kool.

De slechtste man van het veld was buiten kijf scheidsrechter Marrink uit Groningen, die futiliteiten bestrafte en ernstige overtredingen door de vingers zag. Zeker twee keer kostte dit RBC een doelpunt. In eerste instantie voor rust toen Gillessen een vrij veld kreeg na een mislukte buitenspelval van Elinkwijk. Zeer terecht vlagde de grensrechter niet, maar scheidsrechter Marrink floot toch voor buitenspel. Na rust kreeg Louis Verstraten een vrij veld na een schermutseling met Erwin Sparendam. Blonde Louis won het duel, ging door en kwam vrij voor doelman Heil, maar hij werd teruggefloten door scheidsrechter Marrink, die een vrije traf gaf aan..... RBC.

Al met al kwam Elinkwijk goed weg, ook toen Frans Lijmbach halverwege de tweede helft doelman Chris Heil omspeelde en de bal in het lege doel leek te schuiven. Erwin Sparendam redde echter op het laatste ogenblik door de bal van de doellijn te sliden.

Sensatie dus zeker aanwezig voor de ongeveer 3500 toeschouwers, die voor een goede ambiance zorgden, maar goed voetbal was er slechts bij vlagen. Zoals gezegd bleef het een sportieve wedstrijd, die naar een anti-climax leek te groeien toen de eindstand ook de beginstand was. Maar zie, toen scheidsrechter Marrink voor het einde floot zonder rekening te houden met enige blessuretijd, kon er toch nog gefeest worden. De spelers kwamen weer uit de kleedkamers te voorschijn, waarbij de Elinkwijk-spelers spontaan een erehaag vormden voor de nieuwe kampioen bij de zondagamateurs. Sammy den Os had in Leiden gezorgd dat het lijden voor RBC was afgelopen. Volgende week volgt nog een verplicht nummer tegen Eilermark, maar dan mag RBC aantreden voor de strijd om de algemene landstitel tegen Noordwijk, kampioen van Nederland bij de zaterdagvoetballers. RBC wil wraak op de KNVB. De wraak op het veld is genomen nu in één rush werd doorgestoten naar de landstitel. De wraak achter de groene tafel moet nog komen. RBC wil weer naar het betaalde voetbal, al is trainer Kees Vermunt hiervan geen voorstander. Hij heeft dan ook geen A-diploma.....

Trainer Kees Vermunt gaat na afloop op de schouders bij Noud Bominaar en Rini Haast.