Dankwoord familie Bominaar

Lieve RBC-ers, collega’s, kameraden, strijdmakkers van Noud,

Dik twee maanden geleden is het alweer dat onze, maar ook jullie Noud, overleed.
De stroom aan medeleven, berichten en kaarten was eindeloos. Overweldigend bijna. De woorden vanuit RBC waren liefdevol, respectvol, hartverwarmend en tot hele grote steun. Tranen van grote, stoere, voetbalmannen spraken meer dan duizend woorden. Net als het spelen met de rouwbanden en de minuut stilte die gehouden werd. In de verhalen die jullie met ons deelden hoorden we hoeveel hij ook op persoonlijk vlak betekend heeft, voor zo ontzettend veel mensen. De erehaag met daarin ook jeugdspelertjes was symbolisch voor al die jonge levens die hij gedurende meer dan 55 jaar heeft begeleid en geïnspireerd.

Dit is een verlies dat velen van jullie diep geraakt heeft en dat we samen met jullie hebben gedeeld.
Er was dan ook geen mooiere manier dan samen met jullie afscheid van hem te nemen, bij RBC, zijn tweede thuis.  

Noud had zelf aangegeven zijn afscheid klein te willen houden. Al snel was duidelijk dat een klein afscheid geen recht zou doen aan het verlies dat zo ontzettend veel mensen had geraakt. En toen kwam het aanbod van Pim, manager van het Atik Stadion. Pim gooide alle deuren open. Een aanbod dat mogelijk maakte dat er een onvergetelijk eerbetoon kwam. Een eerbetoon dat op geen enkele andere manier zo passend had kunnen zijn.  

Toen het balletje eenmaal was gaan rollen kwam er nog veel meer hulp, van alle kanten. Alles was bespreekbaar om, samen met RBC, tot een mooi afscheid te komen. Wij willen iedereen die op wat voor manier dan ook zijn of haar steentje heeft bijgedragen bedanken; voor het harde werken, jullie tijd, het respect dat jullie toonden en het gevoel dat jullie ons gaven.

Als familie hebben wij er wel voor willen zorgen dat het afscheid niet te massaal werd. Dit was immers niet alleen het afscheid van een RBC'er, maar ook van een echtgenoot, een vader, een broer, een familielid en een vriend. We hebben geprobeerd zoveel mogelijk mensen afscheid te laten nemen zonder het zo groots te laten worden dat wij het zelf niet meer als afscheid zouden kunnen ervaren. Helaas betekende dit dat we (lang) niet iedereen van jullie persoonlijk konden uitnodigen. Mochten wij hierbij echt mensen over het hoofd gezien hebben dan is dit een inschatting van de familie geweest en zegt het niets over de band die mijn vader met u had of wat jullie voor elkaar betekend hebben.

Voor de mensen die geen persoonlijke uitnodiging hebben ontvangen maar wel op de tribune zaten: juist jullie willen wij ook bedanken. Tot de allerlaatste momenten voor de start van het afscheid hebben wij van achter het rolgordijn gekeken naar de mensen op de tribune. Hoe mooi was het, juist dat daar mensen zaten. Mensen die de kou trotseerden en er, ondanks dat zij geen persoonlijke uitnodiging hadden ontvangen, toch besloten dat ze er graag bij wilden zijn. Het beeld jullie daar te zien zitten was onbeschrijfelijk. Jullie aanwezigheid maakte zijn afscheid extra bijzonder, eervol en onvergetelijk. Wij denken dat als Noud erbij had kunnen zijn, hij zelf ook plaats had genomen op die tribune.

Het afscheid dat wij, mede dankzij al jullie hulp, hebben mogen hebben was in alle opzichten perfect. Zoals zijn zwager Jose terecht aangaf,; de club heeft zich echt van zijn allerbeste kant laten zien. Op zoveel manieren, met grootse daden of juist door de kleinste dingen, is RBC de familie tot grote steun geweest.

Dit is die club met hart en ziel, dit is een familie!

Wij willen jullie nogmaals bedanken voor alle steun die wij hebben mogen ontvangen; groot of klein, aanwezig in de zaal of op de tribune, via een kaart of een appje, via hartverwarmende woorden of juist door een minuut stilte. Jullie hebben een gouden randje gegeven aan een intens zwarte periode. Samen hebben we Noud het perfecte afscheid gegeven, zoals alleen wij dat samen konden doen.

Bedankt voor alles. Wij gaan elkaar vast nog zien!
Zorg goed voor de club waar Noud zo heilig in geloofde.

Anita, Ralph, Melanie & Onno