ROOSENDAAL - Na ruim tien jaar betrad afgelopen zondag een vertrouwd gezicht de grasmat in Stadion De Luiten: Cuco Martina. Hij nam een decennium geleden volop deel aan de feestvreugde na de overwinning op FC Dordrecht (3-2) waardoor RBC Roosendaal degradatie naar de toenmalige Topklasse voorkwam. Financieel werd nog volop gestreden. Het voorkomen van degradatie uit de Jupiler League bleek uiteindelijk ijdele hoop. Sportief hadden de spelers van RBC Roosendaal hun plicht gedaan, maar financieel kreeg de clubleiding het niet meer rond. Ook de gemeente Roosendaal gaf geen helpende hand aan de noodlijdende Roosendaalse club. Het betekende het einde van betaald voetbal in Roosendaal. RBC Roosendaal bestond niet meer.
Inmiddels heeft het hernieuwde RBC in die tien jaar na het faillissement vanuit de krochten van het amateurvoetbal de weg omhoog ingezet en kwam het afgelopen zondag in actie tegen MB & Friends (4-6 verlies), een elftal dat bestaat uit amateurs en enkele profspelers zonder contract. Ook Martina stond aan de aftrap. “Ik had net mijn vakantie op Curaçao erop zitten. Ik werd twee dagen geleden gebeld of ik zin had om mee te doen. Waarom niet? Dacht ik. Er is hier niet veel veranderd, het is fijn om weer even terug te zijn.” Contact met het huidige RBC is er niet echt: “Ik heb nog wel contact met Eric Hellemons, maar die zit nu natuurlijk bij NAC Breda en ik ken Robert Braber uit mijn tijd bij RKC Waalwijk.” Hij staat echter wel open voor een eventueel terugkeer in de verdere toekomst: “Ik heb altijd gezegd dat ik daar open voor sta. Dat is niet veranderd. Met contract, zonder contract. Als de tijd daar is dan valt er altijd met mij te praten.” Martina, die eigenlijk met zijn voornaam Rhu-endly heet, vindt het niveau van het huidige RBC alleraardigst: “Welke niveau spelen ze nu precies?” Zondag Tweede Klasse. “Ik vind het niveau heel behoorlijk. Vooral die tien (Randy Elst red.) en de rechtsbuiten (Giovanni Moerland red.) die er in de tweede helft inkwamen. Randy ken ik nog uit mijn tijd bij RBC. Toen was ie nog erg klein, haha. Die is na het faillissement naar Feyenoord gegaan samen met Bart Nieuwkoop. Ja, die kan wel voetballen.”
Het faillissement van RBC pakt persoonlijk voor Martina grandioos uit, al zag het daar in het begin niet naar uit. De verdediger zit drie maanden zonder werk. Een uitstekende stage bij RKC Waalwijk brengt hem naar een voetbalcarrière waar de meeste spelers alleen maar van kunnen dromen. “Ik was eigenlijk een van de weinige spelers die een contract had bij RBC Roosendaal, na het seizoen 2010-2011. Joey Brock en Ralf Seuntjens gingen onder andere naar FC Den Bosch, Maarten Boddaert is toen na het faillissement ook naar Den Bosch gegaan. Melvin de Leeuw was al naar SC Cambuur. Door het faillissement zat ik ineens zonder club. Tijdens mijn periode bij RBC Roosendaal stond ik overigens niet echt in de belangstelling bij clubs, ik moest ook vaak linksback spelen terwijl ik eigenlijk het beste tot mijn recht kom in het centrum of aan de rechterkant. Uiteindelijk mocht ik op stage komen bij RKC Waalwijk. Ik moest in een week laten zien dat ik van waarde kon zijn voor de club. Dat is gelukt. Daarna heb ik de kans gekregen bij FC Twente en toen maakte ik de overstap naar de Premier League.” Het brengt hem in de subtop van Engeland. Hij draagt het shirt van Southampton, Everton en Stoke City. Schrok hij van de kleerkasten in Engeland? “Ja absoluut! Ze zijn zó groot en het gaat zo verschrikkelijk snel. Peter Crouch bij Stoke City; ik moest me nek strekken om hem aan te kijken, haha.” De cirkel van zijn voetballoopbaan is helemaal rond als hij bij zijn jeugdliefde terecht komt: Feyenoord. “Ja, toen was het verhaal compleet. Ik speelde er natuurlijk al in de jeugd, maar werd uiteindelijk te licht bevonden en ben toen naar RBC Roosendaal gegaan. Ik vertrok samen met twee anderen naar RBC, maar die twee hebben het uiteindelijk niet gered. Om zelf in De Kuip te mogen spelen na een omweg, dat was echt fantastisch.”
Martina maakte bij zijn debuut bij Southampton meteen een wereldgoal. Van buiten de zestien schoot hij met buitenkant wreef de 1-0 tegen Arsenal binnen. Klik hier om de goal te bekijken. Het duel eindigde in een 4-0 overwinning voor The Saints.
Martina zit nu zonder club, al zijn er wel gesprekken geweest de afgelopen periode. “Er lopen een aantal lijntjes. Je merkt wel, vooral in de Eredivisie, dat ze op zoek zijn naar jonge spelers. Want die kunnen de club nog wat opleveren. Ik ben 31 jaar, en aan mij kunnen ze niets meer verdienen. Al is ervaring wel belangrijk. Ik leerde toen ik jong was veel van de oudere spelers. Corona heeft overigens ook een grote impact op clubs, maar ook op mij. Ik train nergens mee. Ik heb het gehele jaar voor mijzelf getraind om fit te blijven.” Waar gaat zijn voorkeur naar uit? “Het liefst zou ik spelen in de MLS-competitie in Amerika. Het niveau is daar flink omhoog gegaan de laatste jaren. Ik sta uiteraard open voor een Nederlandse club, maar zoals ik aangaf is het momenteel lastig.” En welke positie? “In Nederland kan ik centraal spelen. In bijvoorbeeld Engeland kan dat echt niet, dan moet ik echt op de zijkant spelen. Want voor het centrum in die competitie ben ik eigenlijk te klein.”
Naast profspeler is Martina ook international van Curaçao. Hij speelde tot nu toe 50 interlands en wist eenmaal te scoren. Hij werd in september 2011 voor het eerst geselecteerd. Op 25 juni 2017 won hij met Curaçao de Caribbean Cup door in de finale Jamaica met 2-1 te verslaan. In 2019 nam hij deel aan de CONCACAF Gold Cup, bereikte de kwartfinale en werd opgenomen in het CONCACAF team van het jaar 2019. In 2019 schreef hij met Curaçao ook de King’s Cup bij op zijn palmares. Of hij ooit gedacht had dat hij zo’n carrière zou hebben? “Eerlijk gezegd, nee. Die kans bij RKC Waalwijk heb ik gepakt met beide handen en heeft me heel veel gebracht en ik ben uiteraard nog niet klaar!”
