Het oranje leeuwenhart van Ad van Seeters

ROOSENDAAL - Op zaterdag 21 augustus trof RBC in de voorbereiding op het nieuwe seizoen zaterdag eersteklasser Almkerk, waar Ad van Seeters als hoofdtrainer de scepter zwaait. Dat is geen onbekende voor de Roosendalers. Hij was immers speler van 1980 tot en met 1985 van de club. Hij wist met RBC te promoveren van de Hoofdklasse naar de Eerste Divisie en speelde met de Roosendaalse ploeg in de eerste profwedstrijd op De Luiten tegen NAC. De club uit Breda was net gedegradeerd uit de Eredivisie. Het werd 3-0; afgetekend. Eric en Arthur namen een gesprek op met Van Seeters over zijn periode bij RBC.

“Leuk jullie hier te zien op het sportpark van Almerk. Het is vandaag de wedstrijd tegen RBC en dan begint het bij mij toch te kriebelen,” zo opent Van Seeters. Van Seeters is speler van de club in de jaren tachtig als RBC naar de Eerste Divisie promoveert en speelt er uiteindelijk vijf jaar. Hoe was die periode? “Ik heb hele mooie dingen meegemaakt bij RBC! Vanuit de amateurs zijn we gepromoveerd naar de Eerste Divisie, dat was een heel mooi moment. In begin jaren zeventig is RBC onterecht door de KNVB teruggezet naar de amateurs. In mijn tijd dat ik bij RBC kwam was er een regeling dat je gebruik kon maken van een promotiemogelijkheid naar het profvoetbal. De gehele club stond er achter, en we promoveerden in 1983 vanuit de Hoofdklasse naar de Eerste Divisie. Dat was een flinke stap.”

Voor RBC was de wedstrijd tegen DESK, waar de Roosendaalse ploeg toentertijd periodekampioen kon worden, de belangrijkste wedstrijd van het seizoen (zie onderste foto). Die periode had je namelijk nodig om gebruik te kunnen maken van de regeling om te promoveren. “Bij DESK wonnen we de periode, waardoor we bij de KNVB het verzoek konden indienen om te promoveren naar de Eerste Divisie. Voor het hoofdtoernooi van het bekertoernooi was de periodetitel niet voldoende. Aan het eind van het seizoen moesten alle periodekampioenen van de verschillende Hoofdklasse-competities in Nederland een mini-competitie spelen. Wij wonnen alle wedstrijden. Van alle periodekampioenen waren we uiteindelijk de beste en dat bezorgde ons het ticket voor het KNVB-bekertoernooi.”

RBC keert door het winnen van de periodetitel terug in het betaald voetbal. De eerste wedstrijd in de Eerste Divisie is voor RBC meteen een kraker van jewelste. Het net gedegradeerde NAC uit Breda wordt ontvangen op Sportpark de Luiten. Ad van Seeters speelde mee in die wedstrijd. “Twee dagen voor de wedstrijd gingen we naar Bosschenhoofd toe. We kregen training van Tiny van Vught. Ik was zenuwachtig voor wat er komen ging. Ik weet nog dat we voor de wedstrijd het veld opkwamen bij De Luiten, we waren allemaal stijf van de zenuwen. Ik denk dat er toen zo’n achtduizend tot negenduizend mensen op De Luiten aanwezig waren. Er was een enorme spanning, echt kippenvel. De wedstrijd begon, we waren ontzettend gemotiveerd en binnen een mum van tijd stonden we met 2-0 voor (eindstand 3-0, red.). Dat was zó mooi! Dat je als amateur wint van NAC, terwijl zij net waren gedegradeerd uit de Eredivisie. Voor het duel hadden vrijwilligers alles netjes opgeknapt, maar daar was na afloop niets meer van over nadat de B-Side tekeer was gegaan, haha.”

Van Seeters reed in die tijd in een heel bijzondere auto, hoe kwam ie daar eigenlijk aan? “Ik had geen auto, maar ik moest natuurlijk wel op tijd bij de training zijn. Ik kreeg daarom een auto van RBC, een oranje kever. Wat heb ik afgezien met die auto! In de winter had je te maken met koude lucht, dan reed ik samen met onder andere Ad de Jong. Hij maakte de vooruit schoon, zodat er zicht was en ik bediende dan het stuur, met handschoenen aan. En dat met minus 3 á 4 graden Celsius. Barre, maar mooie tijden! De oranje kever wilde soms ook niet starten bij vochtig weer en dan zette ik de auto op een helling om hem daar vanaf te rijden en dan startte hij en kon ik wegrijden. Dat was betaald voetbal bij RBC in die tijd.”

Als speler was Van Seeters een bikkelaar. “Je had op een gegeven moment van die voetbalplaatjes”, vertelt hij. “Daarop stond je naam en een omschrijving van jou, als speler. Bij mij stond er: ‘Ad van Seeters, werkpaard’. En zo was het. Ik was een werkpaard.” Arthur Verbraak zag Ad van Seeters in die tijd spelen voor RBC en beaamt dit. “Ad was een speler die bleef maar lopen, dat was echt onvoorstelbaar. Er waren geen gaten in het veld, en als die er wel waren dan liep Ad ze weer dicht.”

Dit ging allemaal in de avonduren. Overdag moest er gewerkt worden, in de bouw. Verbraak: “Ad wist natuurlijk alles van gaten dichten, want hij was metselaar van beroep. Hoeveel stenen moest je er ongeveer leggen per dag voordat je naar de training kon?,” zo vroeg Verbraak zich af. “Zo’n duizend. Daarna een kom soep en dan in de oranje kever naar Roosendaal toe, naar de training. Daarna twee uur trainen en dan weer naar huis, slapen, en om half zeven in de ochtend ging de wekker weer. Toen ik trainer werd waren er wel eens spelers die tegen me zeiden dat ze moe waren. Dan zei ik: “Had maar eens een dag met mij meegelopen in die tijd, dan weet je pas wat moe zijn is, haha!” Tijden zijn in de loop der jaren natuurlijk veranderd, maar ik heb een supertijd bij RBC gehad.”

Van Seeters speelde onder meer onder hoofdtrainer Kees Vermunt bij RBC. Hoe was dat voor hem? “Vermunt bracht alles met passie en enthousiasme. Hij probeerde ook echt een team te creëren. Als je vrijdagavond de bespreking had voor de wedstrijd van aankomende zondag, dan was je zó enthousiast dat je het liefst meteen op het veld wilde staan. Op vrijdag kreeg je ook een zakje met een soort haver mee. Die moest je voor de wedstrijd opeten, omdat dat goed was. Zo werd het gebracht. Achteraf bleek dat die zakjes regelmatig over de datum waren. Daar kon je dan hard om lachen, dat is voetbalhumor.”

Van Seeters heeft na zijn voetballoopbaan een prachtige trainerscarrière, die nog steeds voortduurt. Via Right Oh, Beek Vooruit, Veerse Boys, SC Gastel, Baronie, Kozakken Boys, DESK en TSC komt hij twee seizoenen geleden terecht bij Almkerk. Daar is hij nu nog steeds trainer. Kees Vermunt ziet hij als een van de voorbeelden in zijn loopbaan als trainer. Wat neemt hij precies van Vermunt mee als huidig hoofdcoach? “Vooral de passie en het enthousiasme, alle jongens het gevoel geven dat ze er allemaal bij horen. Echt een team creëren met elkaar, saamhorigheid. Het is een cliché, maar je doet het echt met achttien spelers. Ik kwam in de jaren tachtig bij RBC spelen, en soms moest een speler zijn plek aan mij afstaan. Dat werd allemaal geaccepteerd; omdat je er echt voor het team was en niet voor je eigen belang, maar voor RBC speelde. Dat probeer ik nu als trainer over te brengen hoe belangrijk dat is. Je kan wel goede spelers hebben, maar maak er maar eens een team van. Dat ze echt allemaal voor elkaar willen werken. In mijn tijd was dat toen wel, honderd procent.”

Van Seeters wordt die middag letterlijk geconfronteerd met RBC, hij speelt namelijk met zijn Almerk tegen het oranje-wit van trainer-coach Robert Braber. Doet dat wat met hem? “Ja, uiteraard. Ik heb vijf mooie jaren gehad bij RBC. Ik heb daar een positief gevoel bij en dat geef je een plekje en gaat nooit meer weg. Ik heb een oranje-hart, laat dat duidelijk zijn. Het was niet alleen het voetbal, maar bijvoorbeeld tijdens de bouwvak knapten we het jeugdhonk op en er moest een spelershome komen. Er werd dan spontaan gezegd: “dat doen we met z’n allen”. Laminaat wegsteken, de boel opknappen, tegels zetten, noem maar op. Dan wordt het uiteindelijk ook iets van jezelf. Soms moest je een week langer wachten op je centen, omdat de penningmeester aangaf dat het er niet was. Dan wachtte je gewoon een week, geen enkel probleem. Zo gingen we met elkaar om in die tijd, betaald voetbal in Roosendaal.”

In 1984 strijkt Hans Verèl neer bij RBC, nadat hij met FC Den Bosch een tiende plaats wist te veroveren in de Eredivisie. Voor aanvang van het seizoen wordt duidelijk dat de shirts die geleverd moesten worden niet op tijd kunnen zijn. Het elftal van Verèl moet in andere shirts spelen, met een andere kleur. “Wij hadden natuurlijk oranje shirts, maar die konden op de een of andere manier niet geleverd worden. Het eerste jaar onder Hans Verèl speelden wij compleet in het geel. Ah man, wat een pijn deed dat om daarin te moeten spelen. Ik speel voor RBC, ik wil in het oranje-wit spelen! Speelden we het gehele jaar in het geel, haha!”

Later op de middag speelt RBC op het sportpark bij Almkerk met 1-1 gelijk. Beide doelpunten vielen in de eerste helft. Anwar Tarfit opende de score namens RBC, maar zeven minuten later was het alweer gelijk via Jonathan van Eerd. In de tweede helft raken beide ploegen nog de paal, maar gescoord wordt er niet meer. Wat achteraf overheerst is het enthousiasme over de ontmoeting met Van Seeters. Meer dan veertig jaar na zijn komst naar RBC spat de passie nog van hem af, wanneer hij over RBC spreekt. Dit herinnert ons eraan wat voor een karakterspeler Van Seeters was en als we het parkeerterrein oplopen om weer huiswaarts te rijden stemt het ons nederig dat iemand als Van Seeters na al die jaren nog zo trots is voor onze mooie club te hebben gespeeld. RBC.